Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φυλακή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φυλακή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΜΟΥ ΩΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ


Του Αντώνιου Αραβαντινού

Σαν στις υπόγοιες στοές
που βράδια σέρνονται σκιές
της φυλακής η κοινωνία
μοιάζει μ'αρχαία τραγωδία

Κατάδικοι με τη σειρά
Μπαίνουν το βράδυ στα κελιά
Κοιτούν ψηλά το εικονοστάσι
Όταν η μπάρα απ'έξω το μέταλλο χαράσσει

Ένας δεν λέει να κοιμηθεί
Ούτε λεπτό μην ξεχαστεί
Όλη τη νύχτα σκέπτεται
Στη λησμονιά αντιστέκεται

Τι έκανε; Τι έφτιαξε;
Τι τώρα ξεπληρώνει;
Σάβανο ποιος του'φτιαξε
Της φυλακής σεντόνι;

Μα κι'άλλη σκέψη τρομερή
Τον βρήκε απόψε στο κελί
Δικαιοσύνης αίθουσα
Δεν είναι λύση εξέχουσα

Κάνε Θεέ σαν κοιμηθεί
Αυτά που τώρα σκέπτεται
Να δει ότι τα ζει

Ναύπλιο, 24/12/1995

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Λυσσασμένη (νεκρόφιλη) γάτα


Τι να ξέρεις εσύ από έρωτα
στις στάλες που πέφτουν
για μια σταλιά, ένα βράδυ, προδώθηκα
μία λεπτομέρεια, μία κρυφή λέξη
αρκετά δευτερόλεπτα, να πετροβολούν
την αγωνία
σαν λυσσασμένη γάτα, να σπαράζει της νύχτας
την ανία
δεν κατασπαράζει των θυμάτων τη λαγνεία
αφύσικο, για ένα βράδυ χωρίς συμβάσεις
ασύμβατο, σε σχοινί που δεν αλυσοδένει
την αύλακα του χρόνου
σαν καιρού μόνου
σαν νύχτας, νυχτερίδας
μ'αγάπησες, αλλά δεν έβλεπες τον πόνο
με μίσησες, αλλά δεν έκλεβες τον χρόνο
αρκετά δευτερόλεπτα, η νύχτα είχε περάσει
σαν βρυκόλακας, κλεισμένος στο καλούπι
τσιγκουνεύτηκες την φυλακή μου
τι να ξέρεις εσύ από έρωτα
νεκρόφιλη σαρκοβόρα γάτα
προθανάτιας λείας
λυσσασμένη, σαν από έρωτα θανατηφόρο

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Αναίτια αγάπη


Ένα τέλος δεν το ζωγραφίζεις
στο γυαλό κύμα ν'ανεμίζεις
να χωράει στην χούφτα σου
σαν κατακλυσμός
ο απέραντος αποκλεισμός
της ψυχής που ψάχνει παράδεισο
στην άβυσσο της φυλακής σου
κάταδικος και καταδικασμένη
μίζερη και μιασμένη
Χαρακώνεις, και ποτέ δεν αλλοιώνεις
ξανά και ξανά, η ίδια πράξη
σε χρόνια σαν πλάστη
και μένει προδωμένη
αγάπη φυλακισμένη
να δέχεται επισκεπτήρια
μόνο στης στιγμής τα εντευκτήρια
δωσ'μου πειστήρια
ότι μ'αγάπησες χωρίς αιτία
γιατί αναίτια σ'αγαπούσα και γω
όταν φυλακισμένος ανέπνεα τον καπνό
της έλλειψής σου
στη δική σου φυλακή, χωρίς δεσμοφύλακα

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΓΚΑΚΙ-ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΥΛΩΝΑ





Μου είπαν έφταναν δυο λεπτά
Για να μπω με δυο φίλους στην τράπεζα
Μπορεί να’μουνα 17, κορόνα γράμματα
Είπα θα τα'παιζα
Θα τα πάρω από αυτούς που μας τα παίρνουν
Και με τόκους και με δάνεια μας δένουν

Μια τράπεζα στη μέση στο Παγκράτι,
Από μικρός την είχα βάλει αυτή στο μάτι
Για κάτι τόκους άρπαξε το πατρικό μου σπίτι
Κοιμόμουν σε παγκάκι και μ’έλεγαν αλήτη

Σ’αυτή την τράπεζα που είναι στην Δαμάρεως
Μ’ένα μπιστόλι οπλισμένος να κρατώ,
Μπήκα με μάζεψαν και να’μαι στη Λουκάρεως
Δυο μπάτσοι μάρτυρες μου λεν θα δικαστώ.
Θα πω στον πρόεδρο μας πήρανε το σπίτι,
Καταδικάστε με μα μη με λέτε αλήτη

Μπήκα μέσα όπως έκαναν και άλλοι,
Μου’χε φύγει το μυαλό απ’το κεφάλι
Δύο λεπτά ήταν στ’αλήθεια αρκετά
δύο τσάντες κράταγα γεμάτες με λεφτά

Έναν φρουρό είχα στην πλάτη κολλημένο
Ήρθε σε μένα γιατί με είδε τρομαγμένο
Οι φίλοι φώναζαν να τον πυροβολήσω
Και θαταν εύκολο για να την κοπανήσω
Ήταν δίπλα μου τον είχα του χεριού μου
Ήτανε όμως ο πατέρας κολλητού μου

Όσοι το χρήμα προσκυνούν μόνο αυτοί σκοτώνουν
Όπως οι τράπεζες τα πάντα ισοπεδώνουν
Δεν γίνεται τις τράπεζες εγώ να δικαιώσω
Ποτέ εγώ για χρήματα, ποτέ δεν θα σκοτώσω

Δυο χρόνια τώρα στην Αυλώνα φυλακή
Απτο παράθυρο κοιτώ στην εθνική
Θα πάς εκεί μου είχαν πει για το καλό σου
Μα να προσέχεις πιο πολύ τον διπλανό σου
Φαί δωμάτιο με στρώμα στο κρεβάτι
Μα νοσταλγώ ακόμα εκείνο το παγκάκι

 Του Αντώνιου Αραβαντινού

Must red-read

Ακαταδίωκτο δημοσίων υπαλλήλων και μελών Δικηγορικών Συλλόγων

  27/2023 ΑΠ (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αστικώς ανεύθυνο δημοσίων υπαλλήλων. Περιλαμβάνει και την ευθύνη αυτών από προσβολές της προσωπικότ...